Hoofdstuk 10: Wel zin, geen zin

Er zijn gewoon heel veel zaken die je meemaakt in je leven, waarbij je niet altijd de tijd neemt om er over na te denken. Of misschien zijn er juist veel zaken waar je wel over nadenkt, maar waar je gewoon geen antwoord op kunt vinden. Vooral misschien omdat je bepaalde dingen niet durft te vragen of te zeggen, omdat je denkt dat het een domme vraag is. Laat ik je uit de droom helpen. Er zijn geen domme vragen, daarentegen zijn er wel domme antwoorden.

Het is, dat ik nu bezig ben met het schrijven van mijn boek, dat een lotgenoot via het internet een vraag heeft gesteld over de seksbeleving van PCOS vrouwen. Ik vond het een zeer moedige vraag van haar, vooral omdat ze nog zo jong is. Deze lotgenoot had het idee dat ze steeds minder zin in seks had, en bij deze vraag kreeg ik meteen het gevoel dat ik dit onderwerp zeker moest beschrijven in mijn boek.

Voor mijn man kan het misschien confronterend zijn om dit hoofdstuk te lezen, vooral omdat ik een lange periode heb meegemaakt dat ik niet over dit soort dingen kon praten, terwijl de seks, of de intimiteit,  juist zo belangrijk is in een relatie.

In de jaren dat ik een spiraaltje had en ook steeds meer afvlakte in mijn emoties begon ook de zin in seks af te nemen. Omdat ik bang was om hier over te praten, heb ik het gewoon weggestopt. Net gedaan als of het er niet was, dat onzekere gevoel. Voor mij, zijnde een vrouw met overgewicht, waren deze jaren zo wie zo al jaren van grote onzekerheid. Het gevoel dat je niet meer gezellig bent, het overgewicht dat steeds meer parten ging spelen en dan was er ook nog de afnemende behoefte aan seks en intimiteit. Ik voelde me in deze periode ook eigenlijk niet meer een echte vrouw omdat de menstruatie geheel weg bleef. Ik worstelde enorm met mezelf, wat bijzonder vermoeiend was.

Het is niet zo dat ik minder van mijn man hield. Maar ik voelde me gewoon heel onzeker over mijn lichaam, mijn aantrekkelijkheid, en natuurlijk voelde ik ook wel dat ik niet meer zo was als toen ik 18 was. Aangezien ik nog niet wist dat ik PCOS had kon ik alle zelf geconstateerde problemen ook niet op een dusdanige manier met elkaar combineren dat het duidelijk werd wat er met mij aan de hand was. Nu weet ik wel beter.

De afname van de hormoontoevoer heeft direct invloed op de hormonen die er voor zorgen dat je zin heb in een stevige vrijpartij, die eigenlijk biologisch gezien puur en alleen dient voor de voortplanting. Gelukkig beleven we deze intieme worsteling niet op die manier, maar feitelijk gezien gaat het daar wel om.

Doordat bij een PCOS vrouw deze prikkels wegvallen, valt ook de behoefte voor intimiteit weg. Daarentegen zocht ik wel steeds bevestiging of mijn man nog steeds van me hield, door hem hier steeds naar te vragen. Dit gebeurde zo vaak per dag, dat ik het zelf niet meer doorhad, maar ondanks de steeds bevestigende antwoorden werd mijn innerlijke onzekerheid er niet mee gesust.

De 10 jaar die voor mijn eerste Clomid kuur lagen, zijn geen verloren jaren geweest. Maar het zijn wel jaren die, voor mijn gevoel, druk op mijn huwelijk hebben gelegd. De rimpels, die door de periodes van onzekerheid, verdriet en ruzie, in de bron van mijn levensgeluk waren ontstaan, werden gelukkig redelijk glad gewreven door de periodes dat we het juist heel fijn met elkaar hadden.

Als ik toen wist wat ik nu weet, dan denk ik dat het allemaal anders had kunnen gaan. Als ik toen had geweten dat ik PCOS had, en daardoor problemen met mijn emotionele en seksuele gevoelswereld zou krijgen, dan waren de zaken bespreekbaar geweest. Gevolg hiervan zou zeker zijn dat mijn man en ik die jaren met minder moeite doorstaan zouden hebben. Het leven gaat niet over rozen, maar als we enigszins de doornen weg kunnen snijden, zal de weg een stuk makkelijker te bewandelen zijn.

Het is voor mij niet makkelijk om dit hoofdstuk te schrijven, maar omdat dit onderdeel zo belangrijk is in een relatie kan ik het niet overslaan. Toen mijn man dit hoofdstuk in de proefversie doorlas, gaf hij aan dat hij het zelf niet op die manier heeft meegemaakt. Daarmee wil hij niet aangeven dat wat ik voelde niet waar zou zijn, maar in zijn belevingswereld was het allemaal niet zo negatief. Iedere relatie maakt zijn ups en downs mee, dat moet je incalculeren en daar moet je de juiste weg in vinden om mee om te gaan. Nou ben ik zelf van mening dat de gevoelswerelden van mannen en vrouwen geheel anders zijn. Het verbaast mij dan ook eigenlijk niet, dat zijn visie op die jaren en zijn gevoel daarover heel anders zijn dan de mijne.